Varanasi

Laatste dagen India! We proberen een leuk hotelletje te zoeken wat ons zo goed als onmogelijk gemaakt wordt door de riksja-bedriegers die ons steeds op de meest gore dumpplaatsen afzetten waar zij commissie opstrijken en ons allesbehalve heenbrengen waar wij willen, grr. Tegen de middag lopen we in een allesverzwelgende hitte naar het stadscentrum. Varanasi is heel leuk, de stad strekt zich uit rond de heilige Ganga en de oever is een lange aaneenschakeling van ghats: allemaal trappen waar vanalles gebeurd (wassen, bootjes verhuren, souveniers verkopen, cricket, rondhangen, ...). De koeien zijn hier overal! We lopen de ghats een stukje af tot aan de crematieghat; een eeuwig brandend vuur (of toch al 3000 jaar) verteert hier zo'n 300 lichamen per dag alvorens de Ganga hun zieltje meeneemt naar het Nirwana (hopen ze). Er hangt hier naast een indringende barbeque geur ook een rare sfeer. En suuper veel hout!
We verdwalen in de heerlijke straatjes en steegjes van Varanasi waar iedereen verkoopt, dingen maakt, iets doet en veel ook gewoon helemaal niets. Je kunt hier uren ronddolen. Er zijn hier wel meega veel aanklampers, nog meer dan anders, best vermoeiend maar negeren werkt perfect, ook bij de dertienjarige die ons 'some smoke' probeert aan te smeren.
's Avonds wonen we een behoorlijk vage ceremonie bij waar priesters 'het licht offeren aan de Ganga'. Het duurt in ieder geval te lang. Achteraf duwt 'een priester' (niet een die de ceremonie uitvoerde) weer, onder ons protest maar ze zijn snel, zo'n bol op ons hoofd en eist dan zonder schroom om geld. Nice try. Wanneer we hem de rug toe keren kan de man het niet nalaten om tot 7 keer toe 'bad person, bad person' naar ons te schreeuwen en bad karma over ons heen te gooien. Het Nirwana gaat 'm voor ons niet meer worden.
Nog een blik op de feeerieke Ganga geworpen, die nu helemaal vol drijft met kleine theelichtjes in bananenbladeren.

De volgende dag hangen we maar wat rond bij de ghats. Het is bloedheet dus spenderen we onze namiddag ... in de cinema! Bollywood! Hilarisch. Geen ondertiteling, dus we verstaan er niets van maar het melodrama is ook zonder tekst probleemloos te volgen.
We nemen ook voor het eerst een fietsriksja, geweldig! En hoewel over-religieus is het hier survival-of-the-fittest all the way; als je eigen rijrichting vast zit neem je toch gewoon de andere.
's Avonds doen we de crematieghat-by-night, best eng. Je ziet echt de lijkjes in een doekje gewikkeld op draagberries in de Ganga gedompeld worden en dan op een vuurtje gegooid...
,s Avonds lekker Indiasch eten, het zijn de laatsten!!

De laatste dag India zetten we in met een sunrise boottochtje op de Ganga. Leuk om Varanasi te zien ontwaken. We leggen wel echt te lang aan bij de crematieghat. Ik heb de laatste dagen te veel lijkjes gezien in alle stadia van verbranding.
We brengen de rest van de voormiddag al tempelend door en in de namiddag gaan we by tuc-tuc naar Sarnath, een Boedhistisch pelgrimsoord waar Boedha voor het eerst zijn leerlingen toesprak en er is ook iets met een tak van een boom die op zijn beurt een tak van een boom was, en die dus nu een boom is, waaronder Boedha het licht zag (lekker boeiend). Mijn God wat een tuc-tuc rit. Die man was echt niet goed. Een hippe twintiger die, jawel, speakers achterin zijn driewieler had gebouwd. Deze 10km lange rit scoort hoog in de lijst van vergissingen die we tot nu toe al hebben begaan, geen woorden voor zijn rijgedrag. Verder kochten we voor een paar roepies nog een (schreeuwlelijke) Holi-pants. Op 19 maart is het Holi, het kleurenfeest dat de winter afsluit. Er wordt dan met waterballonen gevuld met verf gegooid, die broek mag er dus aan. Na een heeerlijke lassi (yoghurtdrankje) zijn we opnieuw aan het hamsteren geslagen voor wat weer een geweldige busrit naar Kathmandu belooft te worden.