Amritsar

We zijn om half 4 op en nemen een taxi naar de richting Amritsar, 188 km verderop, tegen de Pakistaanse grens. Het is een lokale 'gooi-je-bagage-maar-op-het-dak'-bus. Kim uiteraard als held van ons team op dat dak geklommen om onze bagage iets of wat vast te leggen (het is niet echt rekenen op het 'buspersoneel'). 6 Uur en uiteraard weer de hel maar wel een kleinere hel dan vorige keer. Amritsar is vreeselijk druk. Het is hier het Mekka van de Sikhs, ze hebben een golden temple midden in wat ze 'de poel van nectar' noemen, een gezellig plasje. Het is heilig water waar Sikhs met niet meer dan een lendendoekje en hun dolk tegen zich aangedrukt een bad nemen. Verder is er in dit pelgrimsoord een meega grote cantine (free food) en ook gratis slaapplekjes, waar we toch voor passen. Het is hier wel leuk.
Savonds gaan we naar de grens met Pakistan, 30km verderop, waar we het 'closing border'-spektakel bijwonen. Beide partijen (Indiasche en Pakistaanse soldaten) kampen, onder luid gejoel van een verbazend groot publiek, tegen elkaar op terwijl ze hun benen hoger zwaaien dan mij ooit is gelukt in 15 jaar turnen. Misschien was ik gewoon moe of is er bij mij een algehele afwezigheid van enig gevoel voor nationalisme, maar dit zag er echt dom uit. Wel grappig.
Verder chillden we in een tuin waar in 1919 een serieus bloedbad plaatsvond maar wat nu wel een gezellig plekje is. We durvden ook voor het eers 'food from the street' aan. Ziet er allemaal lekker uit maar ik weet niet of mijn darmpjes dat ook zo ervaren... We eten samosa, een met groenten gevuld gefrituurd hapje, yummie, so far so good. We proeven ook maar meteen van het onmogelijk grote aanbod aan sweets. Lekkerrr. Bij deze nog een noot: mijn neus ziet er al 2 weken tweedegraads verbrand uit en er is niet echt zicht op beterschap... urgh.