En inderdaad, ik ben niet gelukkig geworden van de 12 uur durende busrit naar Sonauli, sterven. We komen op de bus wel heel grappig 2 Antwerpse meisjes tegen met wie ik een aantal gezamenlijke vrienden/kennissen heb, beetje een real-life facebook ervaring.
In het donker bereiken we 's avonds de grens met Nepal. De immigratiedienst valt er niet anders te omschrijven dan een grap. Twee benidorm bastards in smoezelige marcelekes die stinken naar de drank, stempelen bij het licht van een kaarsepitje tussen twee grappen door onze paspoorten af. Nadat we, allemaal, met hen op de foto zijn geweest, worden we uiteindelijk losgelaten in Nepal! Op naar de zoveelste absurde ervaring: de hotel-scene in Sonauli. Quote Trotter: "een in staat van ontbinding verkerend hotel", die is er los op. Degoutante nacht maar we hebben het gehaald! Nepal, here we come!
Verder door naar Kathmandu, opnieuw 11uur in de bus. Ik heb ondertussen een gekneusd staartbeen en wonden op m'n knieen (de mensen zijn hier klein!). Maar we zijn er geraakt! En in tegenstelling to India, dat iets meer moeite en goodwill vereist, is Nepal liefde op het eerste gezicht. Het is hier heel groen, veel bossen en jungle en er zijn hier veeeel minder mensen op 1 plaats. Verder bruist het hier van leven en is Kathmandu best wel hip!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten