dinsdag 22 maart 2011
Apres-India
India in 1 woord = 'veel'. Veel mesen, veel drukte maar ook veel te zien en veel te doen. Heel mooi, inspirerend, leerrijk, ... maar langs de andere kant begrijp ik iedereen die hier ontzettend blij is om weer op het vliegtuig te stappen. We hebben er van genoten, het beste van gemaakt en komen zeker nog terug om het zuiden te ontdekken!
Momenteel hebben we een antal dagen in KTM doorgebracht (verslagje volgt later) en zijn we helemaal uitgerust om morgen te gaan trekken in de Himalaya. We doen in 12 dagen een trek naar het Annapurna Base Camp (ABC), in het Annapurna Conservation Area. Daarna gaan we richting Pokhara en is het dringend tijd dat we weer op safari gaan in Chitwan National Park. Alles gaat uitstekend met ons en we kunnen het nog steeds goed met elkaar vinden (nog niet gevochten). Veel liefs!
Op naar Kathmandu
En inderdaad, ik ben niet gelukkig geworden van de 12 uur durende busrit naar Sonauli, sterven. We komen op de bus wel heel grappig 2 Antwerpse meisjes tegen met wie ik een aantal gezamenlijke vrienden/kennissen heb, beetje een real-life facebook ervaring.
In het donker bereiken we 's avonds de grens met Nepal. De immigratiedienst valt er niet anders te omschrijven dan een grap. Twee benidorm bastards in smoezelige marcelekes die stinken naar de drank, stempelen bij het licht van een kaarsepitje tussen twee grappen door onze paspoorten af. Nadat we, allemaal, met hen op de foto zijn geweest, worden we uiteindelijk losgelaten in Nepal! Op naar de zoveelste absurde ervaring: de hotel-scene in Sonauli. Quote Trotter: "een in staat van ontbinding verkerend hotel", die is er los op. Degoutante nacht maar we hebben het gehaald! Nepal, here we come!
Verder door naar Kathmandu, opnieuw 11uur in de bus. Ik heb ondertussen een gekneusd staartbeen en wonden op m'n knieen (de mensen zijn hier klein!). Maar we zijn er geraakt! En in tegenstelling to India, dat iets meer moeite en goodwill vereist, is Nepal liefde op het eerste gezicht. Het is hier heel groen, veel bossen en jungle en er zijn hier veeeel minder mensen op 1 plaats. Verder bruist het hier van leven en is Kathmandu best wel hip!
In het donker bereiken we 's avonds de grens met Nepal. De immigratiedienst valt er niet anders te omschrijven dan een grap. Twee benidorm bastards in smoezelige marcelekes die stinken naar de drank, stempelen bij het licht van een kaarsepitje tussen twee grappen door onze paspoorten af. Nadat we, allemaal, met hen op de foto zijn geweest, worden we uiteindelijk losgelaten in Nepal! Op naar de zoveelste absurde ervaring: de hotel-scene in Sonauli. Quote Trotter: "een in staat van ontbinding verkerend hotel", die is er los op. Degoutante nacht maar we hebben het gehaald! Nepal, here we come!
Verder door naar Kathmandu, opnieuw 11uur in de bus. Ik heb ondertussen een gekneusd staartbeen en wonden op m'n knieen (de mensen zijn hier klein!). Maar we zijn er geraakt! En in tegenstelling to India, dat iets meer moeite en goodwill vereist, is Nepal liefde op het eerste gezicht. Het is hier heel groen, veel bossen en jungle en er zijn hier veeeel minder mensen op 1 plaats. Verder bruist het hier van leven en is Kathmandu best wel hip!
Varanasi
Laatste dagen India! We proberen een leuk hotelletje te zoeken wat ons zo goed als onmogelijk gemaakt wordt door de riksja-bedriegers die ons steeds op de meest gore dumpplaatsen afzetten waar zij commissie opstrijken en ons allesbehalve heenbrengen waar wij willen, grr. Tegen de middag lopen we in een allesverzwelgende hitte naar het stadscentrum. Varanasi is heel leuk, de stad strekt zich uit rond de heilige Ganga en de oever is een lange aaneenschakeling van ghats: allemaal trappen waar vanalles gebeurd (wassen, bootjes verhuren, souveniers verkopen, cricket, rondhangen, ...). De koeien zijn hier overal! We lopen de ghats een stukje af tot aan de crematieghat; een eeuwig brandend vuur (of toch al 3000 jaar) verteert hier zo'n 300 lichamen per dag alvorens de Ganga hun zieltje meeneemt naar het Nirwana (hopen ze). Er hangt hier naast een indringende barbeque geur ook een rare sfeer. En suuper veel hout!
We verdwalen in de heerlijke straatjes en steegjes van Varanasi waar iedereen verkoopt, dingen maakt, iets doet en veel ook gewoon helemaal niets. Je kunt hier uren ronddolen. Er zijn hier wel meega veel aanklampers, nog meer dan anders, best vermoeiend maar negeren werkt perfect, ook bij de dertienjarige die ons 'some smoke' probeert aan te smeren.
's Avonds wonen we een behoorlijk vage ceremonie bij waar priesters 'het licht offeren aan de Ganga'. Het duurt in ieder geval te lang. Achteraf duwt 'een priester' (niet een die de ceremonie uitvoerde) weer, onder ons protest maar ze zijn snel, zo'n bol op ons hoofd en eist dan zonder schroom om geld. Nice try. Wanneer we hem de rug toe keren kan de man het niet nalaten om tot 7 keer toe 'bad person, bad person' naar ons te schreeuwen en bad karma over ons heen te gooien. Het Nirwana gaat 'm voor ons niet meer worden.
Nog een blik op de feeerieke Ganga geworpen, die nu helemaal vol drijft met kleine theelichtjes in bananenbladeren.
De volgende dag hangen we maar wat rond bij de ghats. Het is bloedheet dus spenderen we onze namiddag ... in de cinema! Bollywood! Hilarisch. Geen ondertiteling, dus we verstaan er niets van maar het melodrama is ook zonder tekst probleemloos te volgen.
We nemen ook voor het eerst een fietsriksja, geweldig! En hoewel over-religieus is het hier survival-of-the-fittest all the way; als je eigen rijrichting vast zit neem je toch gewoon de andere.
's Avonds doen we de crematieghat-by-night, best eng. Je ziet echt de lijkjes in een doekje gewikkeld op draagberries in de Ganga gedompeld worden en dan op een vuurtje gegooid...
,s Avonds lekker Indiasch eten, het zijn de laatsten!!
De laatste dag India zetten we in met een sunrise boottochtje op de Ganga. Leuk om Varanasi te zien ontwaken. We leggen wel echt te lang aan bij de crematieghat. Ik heb de laatste dagen te veel lijkjes gezien in alle stadia van verbranding.
We brengen de rest van de voormiddag al tempelend door en in de namiddag gaan we by tuc-tuc naar Sarnath, een Boedhistisch pelgrimsoord waar Boedha voor het eerst zijn leerlingen toesprak en er is ook iets met een tak van een boom die op zijn beurt een tak van een boom was, en die dus nu een boom is, waaronder Boedha het licht zag (lekker boeiend). Mijn God wat een tuc-tuc rit. Die man was echt niet goed. Een hippe twintiger die, jawel, speakers achterin zijn driewieler had gebouwd. Deze 10km lange rit scoort hoog in de lijst van vergissingen die we tot nu toe al hebben begaan, geen woorden voor zijn rijgedrag. Verder kochten we voor een paar roepies nog een (schreeuwlelijke) Holi-pants. Op 19 maart is het Holi, het kleurenfeest dat de winter afsluit. Er wordt dan met waterballonen gevuld met verf gegooid, die broek mag er dus aan. Na een heeerlijke lassi (yoghurtdrankje) zijn we opnieuw aan het hamsteren geslagen voor wat weer een geweldige busrit naar Kathmandu belooft te worden.
We verdwalen in de heerlijke straatjes en steegjes van Varanasi waar iedereen verkoopt, dingen maakt, iets doet en veel ook gewoon helemaal niets. Je kunt hier uren ronddolen. Er zijn hier wel meega veel aanklampers, nog meer dan anders, best vermoeiend maar negeren werkt perfect, ook bij de dertienjarige die ons 'some smoke' probeert aan te smeren.
's Avonds wonen we een behoorlijk vage ceremonie bij waar priesters 'het licht offeren aan de Ganga'. Het duurt in ieder geval te lang. Achteraf duwt 'een priester' (niet een die de ceremonie uitvoerde) weer, onder ons protest maar ze zijn snel, zo'n bol op ons hoofd en eist dan zonder schroom om geld. Nice try. Wanneer we hem de rug toe keren kan de man het niet nalaten om tot 7 keer toe 'bad person, bad person' naar ons te schreeuwen en bad karma over ons heen te gooien. Het Nirwana gaat 'm voor ons niet meer worden.
Nog een blik op de feeerieke Ganga geworpen, die nu helemaal vol drijft met kleine theelichtjes in bananenbladeren.
De volgende dag hangen we maar wat rond bij de ghats. Het is bloedheet dus spenderen we onze namiddag ... in de cinema! Bollywood! Hilarisch. Geen ondertiteling, dus we verstaan er niets van maar het melodrama is ook zonder tekst probleemloos te volgen.
We nemen ook voor het eerst een fietsriksja, geweldig! En hoewel over-religieus is het hier survival-of-the-fittest all the way; als je eigen rijrichting vast zit neem je toch gewoon de andere.
's Avonds doen we de crematieghat-by-night, best eng. Je ziet echt de lijkjes in een doekje gewikkeld op draagberries in de Ganga gedompeld worden en dan op een vuurtje gegooid...
,s Avonds lekker Indiasch eten, het zijn de laatsten!!
De laatste dag India zetten we in met een sunrise boottochtje op de Ganga. Leuk om Varanasi te zien ontwaken. We leggen wel echt te lang aan bij de crematieghat. Ik heb de laatste dagen te veel lijkjes gezien in alle stadia van verbranding.
We brengen de rest van de voormiddag al tempelend door en in de namiddag gaan we by tuc-tuc naar Sarnath, een Boedhistisch pelgrimsoord waar Boedha voor het eerst zijn leerlingen toesprak en er is ook iets met een tak van een boom die op zijn beurt een tak van een boom was, en die dus nu een boom is, waaronder Boedha het licht zag (lekker boeiend). Mijn God wat een tuc-tuc rit. Die man was echt niet goed. Een hippe twintiger die, jawel, speakers achterin zijn driewieler had gebouwd. Deze 10km lange rit scoort hoog in de lijst van vergissingen die we tot nu toe al hebben begaan, geen woorden voor zijn rijgedrag. Verder kochten we voor een paar roepies nog een (schreeuwlelijke) Holi-pants. Op 19 maart is het Holi, het kleurenfeest dat de winter afsluit. Er wordt dan met waterballonen gevuld met verf gegooid, die broek mag er dus aan. Na een heeerlijke lassi (yoghurtdrankje) zijn we opnieuw aan het hamsteren geslagen voor wat weer een geweldige busrit naar Kathmandu belooft te worden.
Amritsar II
In Amritsar bezoeken we de Golden Temple: na een uur aanschuiven in de losse zon krijgen we eindelijk de binnenkant te zien: biddende mensen in trance die mantra's afratelen. Bij de Sikhs moet je je Ali Baba en de 40 rovers voorstellen, zien er wel grappig uit. In de namiddag wagen we ons aan de cantine, free food. Op z'n concentratiekamps krijgt iedereen een bord in handen geduwd en worden we en masse naar boven in een grote ruimte gedreven waar we in lange rijen zij aan zij op de grond zitten. Er komen mannetjes met emmers gevuld met verschillende drekjes rond die ze dan op ons bord kwakken. Er is ook chapati (pannenkoekbroden) a volente en achteraf nog een soort van rijstpuddingkje. Lekker en best wel een grappig gebeuren.
We maken ons verder opnieuw klaar (voedselgewijs) voor een 22 uur lange treinrit (1150km) naar Varanasi. Onderweg naar de trein drink ik nog een zoet buffalomelkje dat uit een soort enorme wokpan komt. Het wordt me zowaar getrakteerd door een oud lief mannetje dat er ook z'n melkje zit te drinken. Ben helemaal vertederd door zijn lief gebaar na de miljoen afripperij van de voorbije weken. Ons treinavontuur begint al met 1.5u vertraging (wat er uiteindelijk 5.5 zullen worden). Maar de slaaptrein is op zich dik ok!
De volgende dag is niet meer dan een verloren dag in de trein. We delen onze coupe met een op het eerste zicht norse maar uiteindelijk wel vriendelijke sikh (2 keer getrakteerd op 2 dagen, olala). In Varanasi worden we op het station overspoeld door chauffeurtjes van riksja's en tuc tucjes. Het is ondertussen 23u en we banen ons een weg naar het dichtsbijzijnde hotel dat iet of wat ok oogt: een bunkertje in zeer trieste staat, maar ok voor een nacht. En savonds eten we voor 50 cent een heerlijk uitgebreid avondmaal.
We maken ons verder opnieuw klaar (voedselgewijs) voor een 22 uur lange treinrit (1150km) naar Varanasi. Onderweg naar de trein drink ik nog een zoet buffalomelkje dat uit een soort enorme wokpan komt. Het wordt me zowaar getrakteerd door een oud lief mannetje dat er ook z'n melkje zit te drinken. Ben helemaal vertederd door zijn lief gebaar na de miljoen afripperij van de voorbije weken. Ons treinavontuur begint al met 1.5u vertraging (wat er uiteindelijk 5.5 zullen worden). Maar de slaaptrein is op zich dik ok!
De volgende dag is niet meer dan een verloren dag in de trein. We delen onze coupe met een op het eerste zicht norse maar uiteindelijk wel vriendelijke sikh (2 keer getrakteerd op 2 dagen, olala). In Varanasi worden we op het station overspoeld door chauffeurtjes van riksja's en tuc tucjes. Het is ondertussen 23u en we banen ons een weg naar het dichtsbijzijnde hotel dat iet of wat ok oogt: een bunkertje in zeer trieste staat, maar ok voor een nacht. En savonds eten we voor 50 cent een heerlijk uitgebreid avondmaal.
maandag 21 maart 2011
Amritsar
We zijn om half 4 op en nemen een taxi naar de richting Amritsar, 188 km verderop, tegen de Pakistaanse grens. Het is een lokale 'gooi-je-bagage-maar-op-het-dak'-bus. Kim uiteraard als held van ons team op dat dak geklommen om onze bagage iets of wat vast te leggen (het is niet echt rekenen op het 'buspersoneel'). 6 Uur en uiteraard weer de hel maar wel een kleinere hel dan vorige keer. Amritsar is vreeselijk druk. Het is hier het Mekka van de Sikhs, ze hebben een golden temple midden in wat ze 'de poel van nectar' noemen, een gezellig plasje. Het is heilig water waar Sikhs met niet meer dan een lendendoekje en hun dolk tegen zich aangedrukt een bad nemen. Verder is er in dit pelgrimsoord een meega grote cantine (free food) en ook gratis slaapplekjes, waar we toch voor passen. Het is hier wel leuk.
Savonds gaan we naar de grens met Pakistan, 30km verderop, waar we het 'closing border'-spektakel bijwonen. Beide partijen (Indiasche en Pakistaanse soldaten) kampen, onder luid gejoel van een verbazend groot publiek, tegen elkaar op terwijl ze hun benen hoger zwaaien dan mij ooit is gelukt in 15 jaar turnen. Misschien was ik gewoon moe of is er bij mij een algehele afwezigheid van enig gevoel voor nationalisme, maar dit zag er echt dom uit. Wel grappig.
Verder chillden we in een tuin waar in 1919 een serieus bloedbad plaatsvond maar wat nu wel een gezellig plekje is. We durvden ook voor het eers 'food from the street' aan. Ziet er allemaal lekker uit maar ik weet niet of mijn darmpjes dat ook zo ervaren... We eten samosa, een met groenten gevuld gefrituurd hapje, yummie, so far so good. We proeven ook maar meteen van het onmogelijk grote aanbod aan sweets. Lekkerrr. Bij deze nog een noot: mijn neus ziet er al 2 weken tweedegraads verbrand uit en er is niet echt zicht op beterschap... urgh.
Savonds gaan we naar de grens met Pakistan, 30km verderop, waar we het 'closing border'-spektakel bijwonen. Beide partijen (Indiasche en Pakistaanse soldaten) kampen, onder luid gejoel van een verbazend groot publiek, tegen elkaar op terwijl ze hun benen hoger zwaaien dan mij ooit is gelukt in 15 jaar turnen. Misschien was ik gewoon moe of is er bij mij een algehele afwezigheid van enig gevoel voor nationalisme, maar dit zag er echt dom uit. Wel grappig.
Verder chillden we in een tuin waar in 1919 een serieus bloedbad plaatsvond maar wat nu wel een gezellig plekje is. We durvden ook voor het eers 'food from the street' aan. Ziet er allemaal lekker uit maar ik weet niet of mijn darmpjes dat ook zo ervaren... We eten samosa, een met groenten gevuld gefrituurd hapje, yummie, so far so good. We proeven ook maar meteen van het onmogelijk grote aanbod aan sweets. Lekkerrr. Bij deze nog een noot: mijn neus ziet er al 2 weken tweedegraads verbrand uit en er is niet echt zicht op beterschap... urgh.
Dharmsala
Het is weer even geleden en we zitten ondertussen al een paar dagen in Kathmandu maar ik werk bij deze India af! Na een stevig middagmaal vertrekken we dus met de bus richting Dharmsala. De rit is een ramp. Onze rugzakken verdwijnen ergens op het dak (lichte paniek) en we krijgen een zitje achteraan, op een loszittende stoel aan een raam dat niet dicht gaat en jammer genoeg net boven de schokversterker. Doe er nog idioot rijgedrag en een stel Indiasche pubers op schoolreis bij en dit was weer de rit van ons leven. Een zeer lange nacht...
Dharmsala is een beetje little Tibet in de bergen. De Dalai Lama heeft hier zijn residentie en de Tibetaanse regering zit hier, samen met een groot deel van de Tibetaanse gemeenschap, in ballingschap. Het landschap is prachtig, een groene vallei tussen besneeuwde Himalaya-toppen. We verkennen het heerlijk rustig en gemoedelijk dorpje en maken een wandeling naar wat vast ooit een idilisch meertje moet geweest zijn maar nu een klein openbaar stort is (teleurstelling). We komen hier tussen de hippies, yoga'ers en andere vrije zielen helemaal op adem na het adembenemende Delhi en Rajastan. Het is hier wel een stukje kouder!
Volgende dag een stevige wandeling naar beneden langs een Tibetaans klooster met miljoenen gebedsvlaggetjes, heel sferig. We nemen de public bus weer omhoog, weer een beleving op zich! We bezoeken hier ook het Tibetaanse museum waar veel duidelijk wordt over de tragische voorbije decennia van het volk in ballingschap. Verder bezoeken we de main temple van het hele complex hier met meeega grote Buddha beelden waarvoor heel veel koekjes en andere lekkere dingen liggen te blinken, mmm. Nog maar een wandeling door de bossen, deze keer naar een vervallen kerk, samen met onze 3-potige mascotte 'Rabies' (zie foto, lief ding). We hangen hier verder maar wat rond want over 2 dagen geeft de Dalai Lama, himself, een public speech over zijn politiek statement, we moeten wel blijven dus!
Savonds gaan we naar de film, haha, een soort van stoffige zaal met een groot scherm waarvoor allemaal gekopieerde cd's liggen. Na enig onderhandelen, en ook omdat we samen met een ander koppel het enige publiek vormen, kunnen we Harry Potter veranderen in The Black Swan. Cheape bedoening :)
We hebben ook voor het eerst Tibetaans eten, Dim Sum stijl (en dan draait mijn maag altijd een beetje om) maar wel erg lekker. We nemen er ook nog een traditionele 'Tibetan Butter Tea' bij die in de categorie "smaakt-zoals-het-klinkt" ne goeien voltreffer was, is 'm dus niet geworden!
De volgende, bewolkte, dag beginnen we met een rotswandeling naar een waterval, samen met Rabies II (4 poten). In de namiddag kijken we een aangrijpende documentaire over Tibet en de Dalai Lama en maken we nog een rondje rond het klooster, opnieuw heeel veeel vlaggetjes. Die zijn echt mooi, maken het kleurrijk en heeft iets hoopvols. We eten opnieuw lekker Tibetaans (1euro) en nemen er deze keer 'steam bread' bij (niet m'n favoriet). Verder maakt iedereen zich hier klaar voor morgen, de grote dag. Er is nog een dikke storm in de bergen en nog een weetje: het is vandaag Tibetaans nieuwjaar: het jaar van de ijzeren haas ofte 2138!
Vandaag heel vroeg op voor Dalai Lama Day. We hebben dan ook een goed plekje, centraal vooraan. Zijn intrede is echt indrukwekkend. Maakt een raar gevoel los. Je kunt gewoon niet genoeg ontzag hebben voor die man. Na zijn redevoering komen we terecht in een free-Tibet-protestmars. De rest van de dag is super lui en sleept zich verder van terrasje naar terrasje, er is opnieuw zon!
Dharmsala is een beetje little Tibet in de bergen. De Dalai Lama heeft hier zijn residentie en de Tibetaanse regering zit hier, samen met een groot deel van de Tibetaanse gemeenschap, in ballingschap. Het landschap is prachtig, een groene vallei tussen besneeuwde Himalaya-toppen. We verkennen het heerlijk rustig en gemoedelijk dorpje en maken een wandeling naar wat vast ooit een idilisch meertje moet geweest zijn maar nu een klein openbaar stort is (teleurstelling). We komen hier tussen de hippies, yoga'ers en andere vrije zielen helemaal op adem na het adembenemende Delhi en Rajastan. Het is hier wel een stukje kouder!
Volgende dag een stevige wandeling naar beneden langs een Tibetaans klooster met miljoenen gebedsvlaggetjes, heel sferig. We nemen de public bus weer omhoog, weer een beleving op zich! We bezoeken hier ook het Tibetaanse museum waar veel duidelijk wordt over de tragische voorbije decennia van het volk in ballingschap. Verder bezoeken we de main temple van het hele complex hier met meeega grote Buddha beelden waarvoor heel veel koekjes en andere lekkere dingen liggen te blinken, mmm. Nog maar een wandeling door de bossen, deze keer naar een vervallen kerk, samen met onze 3-potige mascotte 'Rabies' (zie foto, lief ding). We hangen hier verder maar wat rond want over 2 dagen geeft de Dalai Lama, himself, een public speech over zijn politiek statement, we moeten wel blijven dus!
Savonds gaan we naar de film, haha, een soort van stoffige zaal met een groot scherm waarvoor allemaal gekopieerde cd's liggen. Na enig onderhandelen, en ook omdat we samen met een ander koppel het enige publiek vormen, kunnen we Harry Potter veranderen in The Black Swan. Cheape bedoening :)
We hebben ook voor het eerst Tibetaans eten, Dim Sum stijl (en dan draait mijn maag altijd een beetje om) maar wel erg lekker. We nemen er ook nog een traditionele 'Tibetan Butter Tea' bij die in de categorie "smaakt-zoals-het-klinkt" ne goeien voltreffer was, is 'm dus niet geworden!
De volgende, bewolkte, dag beginnen we met een rotswandeling naar een waterval, samen met Rabies II (4 poten). In de namiddag kijken we een aangrijpende documentaire over Tibet en de Dalai Lama en maken we nog een rondje rond het klooster, opnieuw heeel veeel vlaggetjes. Die zijn echt mooi, maken het kleurrijk en heeft iets hoopvols. We eten opnieuw lekker Tibetaans (1euro) en nemen er deze keer 'steam bread' bij (niet m'n favoriet). Verder maakt iedereen zich hier klaar voor morgen, de grote dag. Er is nog een dikke storm in de bergen en nog een weetje: het is vandaag Tibetaans nieuwjaar: het jaar van de ijzeren haas ofte 2138!
Vandaag heel vroeg op voor Dalai Lama Day. We hebben dan ook een goed plekje, centraal vooraan. Zijn intrede is echt indrukwekkend. Maakt een raar gevoel los. Je kunt gewoon niet genoeg ontzag hebben voor die man. Na zijn redevoering komen we terecht in een free-Tibet-protestmars. De rest van de dag is super lui en sleept zich verder van terrasje naar terrasje, er is opnieuw zon!
vrijdag 11 maart 2011
zondag 6 maart 2011
Lange leve uitgegaste cola en toast!
Ik ben volledig gespoeld en 20 kg lichter, klaar voor de Taj Mahal! Maar eerst nog op safari! Die was trouwens behoorlijk vaag maaar.... we hebben een tijger gezien!! Een hele grote coole die in actie op een stel hindes aant jagen was. Ongeveer op 20m afstand. Verder zagen we nog een mangoest en heel veel hertjes en bomen van 400 a 500 jaar oud met dikke luchtwortels die ondertussen in de grond waren gegroeid en een soort van bij-bomen vormen.
De dag daarna deden we in Barathpur een vogelsreservaat.. met de fiets! Heerlijk om weer even te fietsen. We gingen lekker vroeg in het park een beetje rondcruisen, vogels spotten (onder andere de onze die hier komen overwinteren) maar ook koeien, herten, grote herten, jungle cows, een grote schildpad, kudu's, vossen, karkassen, ... Plots zagen we een bord waarop stond dat er een tijger in het park zit en dat toeristen dus worden verzocht om op de main road te blijven. Ten eerste was het verschil tussen main en off road niet echt duidelijk en verder waren we uiteraard al lang verdwaald in dat park (later kwamen we er achter dat ie enkel ergens in een uithoek van het park werd gespot en nog later dat dat toevallig de plek was waar we toen waren ...). Een heerlijke voormiddag, lekker rustig in't groen.
We gingen dan door naar fathepur Sikri waar we, nog maar eens, een fort bezochten en een grote moskee. Er waren daar allemaal zielige opdringerige straatkinderen die wat van ons wilden.
Uiteindelijk door naar Agra: de eerste blik op de Taj Mahal, best wel spannend! Tis echt wel een imposant bouwwerk. We deden er nog een fort en de 'baby taj' (heel mooi). En savonds sunset @ the taj. Ik heb ondertussen een blauwe kont van op die fiets en we zagen ook een heel zielige aap aan een koord die kunstjes moest doen.
Op de laatste dag van onze trip deden we dan de Taj. Hij is enorm en hij is geweldig, echt de moeite. Dan afscheid van onze driver, die ons tussen we dorpjes door nog even zijn familie showde, wel grappig, en back to Delhi... Klaar voor het noorden!
De dag daarna deden we in Barathpur een vogelsreservaat.. met de fiets! Heerlijk om weer even te fietsen. We gingen lekker vroeg in het park een beetje rondcruisen, vogels spotten (onder andere de onze die hier komen overwinteren) maar ook koeien, herten, grote herten, jungle cows, een grote schildpad, kudu's, vossen, karkassen, ... Plots zagen we een bord waarop stond dat er een tijger in het park zit en dat toeristen dus worden verzocht om op de main road te blijven. Ten eerste was het verschil tussen main en off road niet echt duidelijk en verder waren we uiteraard al lang verdwaald in dat park (later kwamen we er achter dat ie enkel ergens in een uithoek van het park werd gespot en nog later dat dat toevallig de plek was waar we toen waren ...). Een heerlijke voormiddag, lekker rustig in't groen.
We gingen dan door naar fathepur Sikri waar we, nog maar eens, een fort bezochten en een grote moskee. Er waren daar allemaal zielige opdringerige straatkinderen die wat van ons wilden.
Uiteindelijk door naar Agra: de eerste blik op de Taj Mahal, best wel spannend! Tis echt wel een imposant bouwwerk. We deden er nog een fort en de 'baby taj' (heel mooi). En savonds sunset @ the taj. Ik heb ondertussen een blauwe kont van op die fiets en we zagen ook een heel zielige aap aan een koord die kunstjes moest doen.
Op de laatste dag van onze trip deden we dan de Taj. Hij is enorm en hij is geweldig, echt de moeite. Dan afscheid van onze driver, die ons tussen we dorpjes door nog even zijn familie showde, wel grappig, en back to Delhi... Klaar voor het noorden!
Kim verjaart
Vandaag is ongeveer de zieligste dag uit mijn leven. Hij begon nochtans goed met het Amber fort, waar we een grote olifantenstoet zagen, en een leuke klim naar nog een ander fort, een beetje hogerop, met het grootste kanon ter wereld op wielen (6m lang, 50 ton en 4 olifanten om het te verplaatsen). Dan, of tijdens, begon ongeveer de ellende. In de namiddag heb ik Kim d'r verjaardag verpest door zo ziek te worden dat ik bijna dood ging. Barstende hoofdpijn, spierpijn (alle spieren), diarree, overgeven, samentrekkingen, koorts en duizeligheid. Ongeveer alles wat mis kan gaan dus. Die verjaardag ging 'm al helemaal niet meer worden.
Ook over de daaropvolgene k*tdag niet veel te vertellen: 40u aan een stuk geslapen en uitgeziekt. Gelukkig was ik overgeleverd aan Kim haar goede verzorging.
Ook over de daaropvolgene k*tdag niet veel te vertellen: 40u aan een stuk geslapen en uitgeziekt. Gelukkig was ik overgeleverd aan Kim haar goede verzorging.
Pushkar-Jaipur
Na 6u rijden komen we aan in Puskar, het hippie-walhalla. Het is een vriendelijk dorp, de mensen zijn er minder opdringerig. In het midden ligt een vierkant heilig meer waarrond bedriegers ons dure) dore bloemen in handen proberen duwen om erin te gooien, right. Daarrond loopt een mega bazaar. Alweer mooie sunset aant water.
sOchtends trekken we onze spiksplinternieuwe bergbottintjes aan (we moeten ze ooit inlopen) en beklimmen we een stevige berg met een tempel op. Mn cardiovasculair systeem wordt na 2 weken weer geactiveerd, en het komt hard aan. Mooi uitzicht op Pushkar boven en ook grappige apen. Op de terugweg eten we lekkere musli met fruit, ons eerste echte ontbijt sinds we hier zijn.
Later vertrekken we naar Jaipur, pink city en de hoofdstad van Rajasthan. Ons hotel ligt vlak naast het grote amber-fort waar savonds een heuse sound en light show wordt gedraaid, die eigenlijk niet veel voorsteld. We genieten savonds, samen met de rest van de vallei, nog maar eens mee van een trouwfeest dat ons geheid (haha) gaat wakker houden. Grappige van vandaag: een man die op een autoband achter een paard met koets wordt meegesleept om voor tegengewicht te zorgen tijdens de bergaf :)
In Jaipur checken we eerst Jantar Mantar, een raar astreologisch bouwselgedoe om hemellichamen te meten ofzo, kweetnie, ksnap het niet. Daarna het paleis met de grootste zilveren kruiken ter wereld (jaja) het paleis der winden , een heel mooi gebouw waar de harem verbleef (draait allemaal om zien maar zelf niet gezien worden) en we deden het fort op de heuvel, met heel coole vestegingsmuren, beetje zoals de Chinese muur. Morgen is Kim jarig!! Minst grappige van vandaag: we worden hier overal, soms met mond open, aangegaapt, op foto's getrokken of ongegeneert gefotografeerd. Arme movie-stars...
sOchtends trekken we onze spiksplinternieuwe bergbottintjes aan (we moeten ze ooit inlopen) en beklimmen we een stevige berg met een tempel op. Mn cardiovasculair systeem wordt na 2 weken weer geactiveerd, en het komt hard aan. Mooi uitzicht op Pushkar boven en ook grappige apen. Op de terugweg eten we lekkere musli met fruit, ons eerste echte ontbijt sinds we hier zijn.
Later vertrekken we naar Jaipur, pink city en de hoofdstad van Rajasthan. Ons hotel ligt vlak naast het grote amber-fort waar savonds een heuse sound en light show wordt gedraaid, die eigenlijk niet veel voorsteld. We genieten savonds, samen met de rest van de vallei, nog maar eens mee van een trouwfeest dat ons geheid (haha) gaat wakker houden. Grappige van vandaag: een man die op een autoband achter een paard met koets wordt meegesleept om voor tegengewicht te zorgen tijdens de bergaf :)
In Jaipur checken we eerst Jantar Mantar, een raar astreologisch bouwselgedoe om hemellichamen te meten ofzo, kweetnie, ksnap het niet. Daarna het paleis met de grootste zilveren kruiken ter wereld (jaja) het paleis der winden , een heel mooi gebouw waar de harem verbleef (draait allemaal om zien maar zelf niet gezien worden) en we deden het fort op de heuvel, met heel coole vestegingsmuren, beetje zoals de Chinese muur. Morgen is Kim jarig!! Minst grappige van vandaag: we worden hier overal, soms met mond open, aangegaapt, op foto's getrokken of ongegeneert gefotografeerd. Arme movie-stars...
zaterdag 5 maart 2011
Udaipur
We verlaten Jodhpur via de Vishnoisdorpjes, natuurmensen, waar we een streep wildlife meepikken: 2 vechtende iets-met-grote-horens (zij gebruiken de verzamelnaam 'deers') waaronder het zeldzame zwarte exemplaar. Ergens in de groene vallei van het Arawalligebergte waar we doorrijden, ligt Ranakhpur, een tempelcomplex (kamasutratempel en nog een hele grote met 1444 pilaren, super mooi versierd, beetje tomb raider daar).
We bereiken Udaipur. Samen met Jodhpur is het een van de decors van Octopussy, de Bond film. Een hele mooie stad, anders dan de andere, met 2 grote meren. We aanschouwen de ghats, een plaats waar de vrouwen zichzelf en hun saris sochtends of savonds komen wassen. Heel mooi kleurenspel bij de ondergaande zon. Die saris zijn 5.5m lang en ze houden die dan vast om te drogen.
Grappigste beeld van vandaag: een jochie dat op de fiets zn tanden aant poetsen is :)
De dag daarna doen we de hele dag Udaipur: paleis, clock tower, bazaar,... Kheb een lekker sapje gehad (in vol afkickstadium kan dat wel 's deugd doen). In het haveli museum (heel mooi gebouw op zich) zagen we een vreemd samenraapsel van verschillende Indische en non-Indische 'dingen' (schaalmodel van de eifeltoren in isemo, check). We hebben verder nog meer getempeld en hoewel stuk voor stuk prachtig zijn, beginnen ze wel allemaal een beetje op elkaar te lijken...
We kochten verder een roman en we chillden bij sunset aan de rivier. savonds gingen we naar een dansspektakel uit verschillende Noord-Indische regio's, heel cool poppentheater, toneeltje, dans, ... We hadden dinner@the river en belanden achteraf, weeraleens, in een trouwstoet, het is het seizoen.
Morgen gaan we door naar Pushkar, een hippieoord. We proberen dreads en hippiegewaden in welke vorm dan ook te mijden. Grappigste vandaag (of toch opmerkelijk): een babyaalscholver werd brutaal uit 't water gerukt door een arend-grote roofvogel!
We bereiken Udaipur. Samen met Jodhpur is het een van de decors van Octopussy, de Bond film. Een hele mooie stad, anders dan de andere, met 2 grote meren. We aanschouwen de ghats, een plaats waar de vrouwen zichzelf en hun saris sochtends of savonds komen wassen. Heel mooi kleurenspel bij de ondergaande zon. Die saris zijn 5.5m lang en ze houden die dan vast om te drogen.
Grappigste beeld van vandaag: een jochie dat op de fiets zn tanden aant poetsen is :)
De dag daarna doen we de hele dag Udaipur: paleis, clock tower, bazaar,... Kheb een lekker sapje gehad (in vol afkickstadium kan dat wel 's deugd doen). In het haveli museum (heel mooi gebouw op zich) zagen we een vreemd samenraapsel van verschillende Indische en non-Indische 'dingen' (schaalmodel van de eifeltoren in isemo, check). We hebben verder nog meer getempeld en hoewel stuk voor stuk prachtig zijn, beginnen ze wel allemaal een beetje op elkaar te lijken...
We kochten verder een roman en we chillden bij sunset aan de rivier. savonds gingen we naar een dansspektakel uit verschillende Noord-Indische regio's, heel cool poppentheater, toneeltje, dans, ... We hadden dinner@the river en belanden achteraf, weeraleens, in een trouwstoet, het is het seizoen.
Morgen gaan we door naar Pushkar, een hippieoord. We proberen dreads en hippiegewaden in welke vorm dan ook te mijden. Grappigste vandaag (of toch opmerkelijk): een babyaalscholver werd brutaal uit 't water gerukt door een arend-grote roofvogel!
Jaisalmer-Jodhpur
Onze trip door Rajasthan zit er na 16 dagen op! Bij deze een verslagje van de highlights. We waren dus in Jaisalmer gebleven, achter een heuvel duikt een reusachtig zandkasteel op. De stad is 100% Aladin! Een groot fort met een doolhof aan straatjes en steegjes waar iedereen wel wat te verkopen heeft, heel leuk.
We zijn ondertussen officieel een week in India! Still surviving. Van Jaisalmer gaan we naar JOdhpur, the blue city. Deze stad is een meega bazaar. Het is er superdruk, iedereen wriemelt, verkoopt, verplaats zich en probeert ondertussen ook een verloren tourist te bedriegen, geweldig! Het is hier genieten van geuren (wierrook, spices, riool,...) en kleuren (spices, saris,...). We lijden onder een zeer zielige toeristenkwaal: vermoeid zijn van niets doen (rond gereden w in de auto en de felle zon en overal mega druk). (over datum) frisdrank houdt ons op de been! We hadden suuper lekker eten (ik ben helemaal fan van de Indiasche keuken), rooftop uiteraard en savonds beleefden we nog een avontuurtje met een minimuis, maar supersnel, in onze kamer. Het grappigste beeld van vandaag was een geit die uit de bagageruimte van een reisbus kwam gekropen. Zij betalen naart schijnt ook een apart ticketje...
In Jodhpur deden we ook een super cool fort, je voelt er het bloed nog aan de muren kleven. De audioguide ging er ook beter in deze keer. Mooie uitzichtren, enge apen,... Later gingen we flaneren in een park, iets buiten de stad met buiten proportie grafmonumenten die iets Maya achtigs hebben. Lekker rustig. We werden verder nog bijna geelektrocuteerd toen een wildgroei aan elektriciteitsdraden rond een paal ontplofte... Tot slot zijn de koeien hier, samen met de Indiers, echt OVERAL.
We zijn ondertussen officieel een week in India! Still surviving. Van Jaisalmer gaan we naar JOdhpur, the blue city. Deze stad is een meega bazaar. Het is er superdruk, iedereen wriemelt, verkoopt, verplaats zich en probeert ondertussen ook een verloren tourist te bedriegen, geweldig! Het is hier genieten van geuren (wierrook, spices, riool,...) en kleuren (spices, saris,...). We lijden onder een zeer zielige toeristenkwaal: vermoeid zijn van niets doen (rond gereden w in de auto en de felle zon en overal mega druk). (over datum) frisdrank houdt ons op de been! We hadden suuper lekker eten (ik ben helemaal fan van de Indiasche keuken), rooftop uiteraard en savonds beleefden we nog een avontuurtje met een minimuis, maar supersnel, in onze kamer. Het grappigste beeld van vandaag was een geit die uit de bagageruimte van een reisbus kwam gekropen. Zij betalen naart schijnt ook een apart ticketje...
In Jodhpur deden we ook een super cool fort, je voelt er het bloed nog aan de muren kleven. De audioguide ging er ook beter in deze keer. Mooie uitzichtren, enge apen,... Later gingen we flaneren in een park, iets buiten de stad met buiten proportie grafmonumenten die iets Maya achtigs hebben. Lekker rustig. We werden verder nog bijna geelektrocuteerd toen een wildgroei aan elektriciteitsdraden rond een paal ontplofte... Tot slot zijn de koeien hier, samen met de Indiers, echt OVERAL.
Abonneren op:
Posts (Atom)